Å oppleve å miste er vanskeleg

Å oppleve å miste er sårt

Å oppleve og miste er sorgen

Ei sorg som er vanskeleg å forstå

Ein ferdighet så fin rett forran deg

Ny, urørt og klar

Du er stolt som hanen i garden

Sjå, kva vi har klart!

Bornet er like stolt

Viser deg kva det har lært

Du ser gleda i auge og anlet

Du tenkjer, kan det no være evig lært?

Men plutseleg opplev du omvendt

Ein ferdighet er borte, kvar er du blitt av?

Dette kunne du i førre mnd?

Kvifor kan du det ikkje no i dag???

Korleis kan ein ferdighet berre forvinne

Utav det intet føle du

Ei evne som var der til førdags

Men som no er borte, utan å tru!

Nokre opplev at den ikkje kjem tilbake

Ferdigheiter som var der i går

Det kan vere språk, forståelse eller utføring

Borte, igjen sitt det åpne sår

Du har ikkje feila kjære foreldre

Diverre er autismen slik

Den er uberegneleg og lumsk i utføringa

Og den er ikkje for alle lik

Men mist ikkje håpet de alle

Som opplev at ting kjem til kort

Det er håp i hengande snøre

Det er håp i våre finaste born

Vi må aldri slutte å jobbe

Uansett kor trutt og tungt ting kan det gå

Det kjem lysglimt saman med stormen

Dei lysglimta må vi ta vare på

Autismen er vanskeleg å kontrollere

Vi må eigentleg berre henge på

Men hugs oppi uro og kampar

Kjærleiken kan ein aldri kome i frå <3

« Å føle at ein miste borna sine er vanskeleg, ikkje miste som i borte, men dei forsvinn alikevel vekk frå deg, inn i si eiga verd- der du ikkje får lov til å vere med.

Når det skjer så husk på at alle born utvikle seg i sitt eige tempo, og at evner som forsvinn kan kome att når tida er der»

Det gjeld berre å ha trua, håpet og ei ro….»

<3<3 Ragne Beate